Κεραμικό χειροποίητο λυχνάρι γεωμετρικής τέχνης - GV058COD126

Οι λαμπτήρες λαδιού είναι πανταχού παρόντες σε αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την περιοχή της Μεσογείου.

Ήταν ένα κρίσιμο κομμάτι της ζωής σε πολλούς πολιτισμούς.

Πρακτικά, ήταν μια πηγή φορητού τεχνητού φωτός, σαν κερί ή σύγχρονο φακό.

Ήταν επίσης σημαντικοί σε ιερά περιβάλλοντα.

Χρησιμοποιήθηκαν συχνά σε τελετές, που δόθηκαν ως αναθήματα, ή τοποθετήθηκαν σε θαλάμους ταφής.

Η παρακάτω επιλογή δίνει μια καλή αίσθηση των κοινών τύπων λαμπτήρων που κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο της Μεσογείου, από περίπου. 1500 π.Χ. έως τον 8ο αιώνα μ.Χ.

Στο συγκεκριμένο αγγείο βλέπουμε γεωμετρικές μορφές ζώων και γεωμετρικά σχέδια που κοσμούν το πήλινο αγγείο.

Λαμπτήρες όπως αυτοί, σε διάφορα μεγέθη, βρέθηκαν σε νεκροταφεία όπως ο Κεραμεικός στην Αθήνα

Γεωμετρική τέχνη ονομάζουμε την τέχνη που αναπτύχθηκε από τον 11ο έως και τον 8ο αιώνα π.Χ., δηλαδή κατά τη γεωμετρική εποχή.

Ονομάζεται γεωμετρική από τα γεωμετρικά σχέδια που κοσμούν τα πήλινα αγγεία.

Επίσης, γεωμετρικές είναι οι μορφές των ανθρώπων και των ζώων, είτε είναι ζωγραφισμένες επάνω σε αγγεία είτε είναι πήλινα ή χάλκινα ειδώλια.

Τα αγγεία της γεωμετρικής τέχνης στην αρχή διακοσμήθηκαν με κυματιστές γραμμές και σπείρες που ζωγραφίζονταν με το χέρι πάνω στην επιφάνεια των αγγείων.

Αυτές οι κυματιστές γραμμές έδωσαν αργότερα την θέση τους σε ομοιόμορφους κύκλους και ημικύκλια ζωγραφισμένα με μεγάλη ακρίβεια και με τη βοήθεια του διαβήτη.

Αργότερα, απεικόνιζαν σειρές ομοιόμορφων ζώων, παραστάσεις σχετικές με τον θάνατο που μαζί με γεωμετρικά κοσμήματα κοσμούν τα μεγαλύτερα αγγεία που χρησιμοποιούνταν σαν σήματα ταφών.

Στη μικροπλαστική δεσπόζει ο ιδεώδης τύπος του ήρωα-πολεμιστή, ο ηνίοχος και το άλογο, σύμβολα ισχύος κοινωνικής και πολιτικής.

Τα έργα, αρκετά άτεχνα στην αρχή, χαρακτηρίζονται από αυστηρότητα, λιτότητα, τεκτονικότητα, σχηματικότητα και καθαρά περιγράμματα.

Με την πάροδο του χρόνου η εξέλιξη της τέχνης έχει ως αποτέλεσμα την απόδοση της ιδιότητας των μορφών και συχνά τη διάκριση διαφορετικών τεχνοτροπιών και εργαστηρίων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά το καθένα (κορινθιακό, αργειακό, λακωνικό, αττικό κ.α.).

Παράδειγμα αποτελούν τα ειδώλια αλόγων, που συνήθως παριστάνονται επάνω σε διάτρητες ή συμπαγείς βάσεις και συνήθως τα βρίσκουμε ως αφιερώματα των προσκυνητών στα ιερά της εποχής.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συνθέσεις κάνουν δειλά την εμφάνισή τους, όπως μορφές σε κύκλιο χορό, συμπλέγματα ζώων κ.α.