Χάλκινη Περικεφαλαία με φίδι σε μαρμάρινη βάση - SM052BR00026

Ελληνικό Χειροποίητο Χάλκινο Κράνος , διακοσμημένο με φίδι στην κορυφή του Κράνους σε μαρμάρινη βάση. Αντίγραφο κράνους πολέμου αρχαίου Έλληνα Κορινθίας.

Παρόμοια κράνη φορούσαν οι Έλληνες κατά τη διάρκεια των Περσικών πολέμων.

Το φίδι ήταν σύμβολο της θεραπείας, φύλακας και προστάτης των ιερών τόπων και αντικειμένων.

Οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τα φίδια για την σοφία τους και τις θεραπευτικές τους ικανότητες (όπως εμφανίζονται και στην λατρεία του Ασκληπιού, τον θεό της Ιατρικής), επίσης τα φοβόντουσαν και για τις τεράστιες δυνάμεις τους.

Το φίδι εμφανίζεται ως ένας επιθετικός υπερασπιστής σε πολλούς αρχαίους ελληνικούς μύθους, στην πραγματικότητα το όνομα «Medusa», το φιδωτό Gorgon μεταφράζεται από την ελληνική ως «φύλακας» ή «προστάτισσα».

Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν το φίδι ως το συνεχές πνεύμα (ή «ιδιοφυΐα») της οικογενειακής μονάδας.

Το κορινθιακό κράνος εμφανίστηκε στα τέλη του 8ου αι.ΠΧ. και Θα παραμείνει σε χρήση μέχρι την κλασική περίοδο.

(επιπλέον πληροφορίες εάν υπάρχουν Το κορινθιακό κράνος αναπτύχθηκε επίσης στην Πελοπόννησο κατά τον 7ο αιώνα π.Χ.

Αυτά τα κράνη της Αρχαίας Ελλάδας εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλο τον κόσμο της Μεσογείου κατά την Κλασική Αρχαιότητα και έχουν ανασκαφεί σε Ελλάδα, Ιταλία, Σικελία, Σαρδηνία, Ισπανία, Σερβία, Βουλγαρία, Κριμαία και Κρήτη.

Ήταν απόλυτα κατάλληλα για οπλίτες που πολεμούσαν στους σχηματισμούς φάλαγγας που χαρακτήριζαν τον πόλεμο στην Ελλάδα.

Τα κορινθιακά κράνη ήταν πολύ δημοφιλή κατά την Κλασική Αρχαιότητα και συνδέθηκαν στενά με την Ελλάδα, τον ελληνικό πολιτισμό και τους οπλίτες.

Ως εκ τούτου, το εικονικό κορινθιακό κράνος απεικονίζεται συχνά στην τέχνη.

Τα κράνη αρχαίου ελληνικού Κορινθιακού τύπου χαρακτηρίζονται από τις χαρακτηριστικές τους οπές σε σχήμα αμυγδάλου, την εξέχουσα προστατευτική μύτη και τα μεγάλα κομμάτια μάγουλου που δεν είναι ποτέ στρογγυλεμένα ή αρθρωτά και καλύπτουν ολόκληρο το πρόσωπο.

Η συνολική εντύπωση του κορινθιακού κράνους είναι μια θεατρική απειλή.

Τα κορινθιακά κράνη ήταν πολύ δημοφιλή και παρήχθησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε πολλά ξεχωριστά περιφερειακά εργαστήρια, έτσι ώστε να υπάρχουν πολλά στυλ.